Miód sztuczny jest znany dopiero od początku bieżącego stu­lecia. Produkcja tego artykułu rozwinęła się szczególnie podczas 1 wojny światowej. Ze względu na znacznie niższą cenę w porównaniu z prawdzi­wym miodem, z drugiej strony z uwagi na łatwo przyswajalną kformę zawartego v» nim cukru, produkt ten zasługuje na duże rozpowszechnienie. Podstawowymi surowcami do produkcji miodu sztucznego jest cukier, syrop ziemniaczany, substancje zapachowe i, barwniki. Produkcja miodu sztucznego polega na rozpuszczeniu cukru w wodzie, następnie zachodzi reakcja łączenia się cukru z wodą, czyli hydroliza sacharozy: C12HS2Q], + H20 = 2C6H, 20« Reakcję rozkładu hydrolitycznego przyspieszają kwasy. Powstaje tzw. cukier inwertowany składający się z cukrów prostych (gro­nowego i owocowego). Kwas zostaje zobojętniony przez dodanie sody. Po wyszumowaniu powierzchni płynu następuje tzw. dopra­wianie. Polega ono na dodaniu: odpowiedniej ilości tzw. koloru cukrowego, barwnika cytrynowego jadalnego oraz esencji miodo­wej. Wreszcie masa zostaje poddana krystalizacji 'przez dodanie ok. 5% już skrystalizowanego miodu i oziębienie dla szybszego uzyskania krystalizacji. Ostatnio zaczęto produkować miód sztuczny o smakach owoco­wych: cytrynowym, pomarańczowym i malinowym przez wprowa­dzenie jedynie barwników i esencji. Opakowanie. Miód sztuczny do handlu paczkowany jest w cienki karton w kostki po 0,5 kg. Przechowywać miód sztuczny należy w warunkach chroniących go od zawilgocenia, wysokiej tempe-tury i działania promieni słonecznych.