Otrzymywanie margaryny
Po przygotowaniu mieszaniny tłuszczu utwardzonego z odpowiednimi dodatkami (zwanymi emulgatorami), które ułatwiają dokładne wymieszanie się tłuszczu z wodą czy mlekiem na tzw. emulsję, mieszaninę tę przepompowuje się do tzw. zbiornika tem-peracyjnego w celu uzyskania odpowiedniej temperatury, wynoszącej zwykle około 40°C. Następnie w tzw. kierzni — aparacie zaopatrzonym w mieszadło po dodaniu roztworu solanki, cukru, barwnika i substancji zapachowych następuje emulgowanie tłuszczu z wodą. Zemulgowaną w kierzni masę wypuszcza się na obracający się powoli bęben, chłodzony ciekłym amoniakiem. Schłodzona masa margarynowa jest zdejmowana z bębna za pomocą odpowiedniego noża, w postaci charakterystycznych wstążek spada na taśmę transportera i kierowana jest do specjalnego aparatu do wygniatania. Po przejściu przez aparat lub aparaty do wygniatania margarynę układa się na wózki i przewozi do pakowania.
Nowoczesne pakowaczki formują kostki margaryny z dużą dokładnością wagi i zawijają je w pergamin „całkowicie automatycznie bez udziału rąk ludzkich. Obsługa wkłada tylko margarynę do leja pakowaczki i odbiera gotowe kostki.
Po zapakowaniu margarynę składa się w skrzynie po 20—30 kg i umieszcza w chłodnym i ciemnym magazynie lub od razu wysyła wagcnem-chłodnią lub samochodem-chłodnią do odbiorców.
Margaryna mleczna (wysoki gatunek) jest mniej trwała niż margaryna wodna.
Margaryna ukazuje się na rynku bądź w blokach 5->kilogramo-wych, bądź w kostkach Vk czy '/-j-kilogramowych pakowanych w pergamin. Poniższa tabelka podaje okresy gwarancyjne przechowywania margaryny.