Każdy gatunek serów posiada odrębne opakowanie, i tak: sery edamskie pakowane są w drewniane skrzynki po 18 kul lub 9 bloków w skrzynce. Każdy ser jest owinięty w papier; sery ementalskie są pakowane osobno w skrzynki; sery tylżyckie pakowane są w skrzynki drewniane po 10 — 12 sztuk w każdej, owinięte w papier; sery trapistów pakowane są w skrzynki po 36 do 45 serów; sery topione pakowane są w pergamin, celofan, puszki lub kubki parafinowane, a następnie w skrzynki drewniane lub kartony; bryndzę pakuje się w beczki i skrzynki o pojemności 25, 50 i 100 kg. Na opakowaniu powinien być umieszczony napis zawierający nazwę, klasę, procent zawartości tłuszczu, nazwę zakładu pro­dukującego oraz datę i cenę bryndzy. ' ' 2 3 Sery należy przechowywać w suchych, czystych, przewiewnych i chłodnych pomieszczeniach; najlepiej gdy są rozłożone na czy­stych deseczkach, tak aby się nie stykały. Należy je odwracać co kilka dni. Trwałość serów można przedłużyć smarując je czy­stym tłuszczem roślinnym lub przecierając białym winem lub roztworem soli kuchennej (duża garść soli na 4 litry wody). W ten sposób chroni się sery przed rozwojem roztocza serowego, pleśnie­niem, wysychaniem i pękaniem. Temperatura pomieszczeń do przechowywania serów powinna wynosić 10° C. Sery topione mogą być przechowywane do 10 dni w czystych pomieszczeniach w temperaturze 4° C.